Hoe iemand verzamelaar wordt....

In de 70er jaren ging ik met een Turkse vriendin op vakantie naar Turkije. Na enkele dagen werd mij gevraagd om Engelse, Franse en Duitse les te geven op een middelbare school in Zuid-Oost Turkije. Er was jaren geen docent vreemde talen, de cursisten leerden vreemde talen uit boekjes zonder cassettes en als iemand Engels sprak dacht ik dat het Turks was ... Ik verbleef bij een familie, die geen woord buitenlands sprak en leerde in een paar maanden Turks en wat Arabisch...

In het weekend nam ik de bus en trok het land door met mijn camera op zoek naar werkplaatsen van ambachtslieden en markten. Soms kocht ik wat en maakte er een les omheen. Na de tweede ansichtkaart werd ik door mijn leerlingen bestempeld als "verzamelaar" en binnen een week had ik een schoenendoos vol kaarten en andere zaken.Na enkele maanden waren het een stuk of 5 volle kratten.

Terug in Nederland werd ik beëdigd als tolk vertaler en ging, naast een reguliere baan, de MO-opleiding Turks volgen. Zo'n 20 jaar gaf ik Turkse les aan Nederlanders, Nederlands aan migranten, alfabetisatie in Nederlands en Arabisch, cursussen over Islam, geschiedenis en cultuur van Turkije enz. Van cursisten kreeg ik nog meer spullen
en ook op diverse reizen door Turkije, Marokko, Tunesië, Algerije, Irak en Israel verzamelde ik zelf het e.e.a.

Begin 90er jaren stopte ik om allerlei redenen met lesgeven en tolken en de verzameling kwam terecht in kratten, waar zij zo'n 15 jaar alleen maar stof stond te verzamelen.
Tot een paar maanden geleden toen ik betrokken werd bij een project van één van mijn werkgevers, Bibliotheek Rotterdam die van plan was een themamaand te organiseren met "vreemde verzamelingen". En.. als medewerker innovatie bij de digitale bibliotheek denk ik dan meteen aan een internetpresentatie die langer houdbaar is dan een maand.

In de maand juni 2006 staat een selectie in vitrines in de Bibliotheek in het Oude Westen in Rotterdam, daarna gaat het hopelijk weer voor tientallen jaren terug in de stapel kratten. Hopelijk omdat de collectie pas uit de kratten komt als ik werkeloos wordt en ik niets anders weet te doen dan het tolken en lesgeven weer op te pakken... Waarschijnlijker is dat de kratten na mijn overlijden op een veiling terecht komen of misschien bij de Kringloopwinkel...Tja, dat is het lot van de meeste verzamelingen. Op het moment dat je er wat mee doet is het leuk, maar als je er niet meer mee bezig bent is het een stoffig iets dat zijn waarde verliest en dat eigenlijk alleen maar in de weg staat op een zolder of in de garage...

Rita Niland